Kunst in Coevorden (deel 36)
En toen hadden we pasen al weer achter de rug. Voor veel een familie dag waar traditie getrouw een gourmet stel tevoorschijn getoverd wordt, de BBQ bij goed weer aangestoken wordt en op heel veel plaatsen een groot dik (paas) vuur gemaakt wordt. Alle chocolade eitjes al weken van te voren gekocht werden, waar men al sowieso twee keer door heen gegeten is (hier ben ik ook schuldig aan). Ook alle creatieve eier recepten worden er weer bij gezocht en op tweede tweede paasdag trekken wij er allemaal op uit.
Ik denk dat ik bij de minderheid hoor als ik zeg dat ik niet perse wat heb met tradities en dat ik het prima vond om dit lange weekend op andere manieren invulling te geven. Voor mij was het eindelijk mooie weer een mooi excuus om er weer op uit te gaan en weer stukjes van de Ardennen te onderzoeken. Een aantal mooie foto's zullen deze week vanzelf op Social media belanden en dit alles was de reden dat de blog een dagje opgeschoven is, maar zeker niet vergeten.
Voor de gene die vandaag voor het eerst de blog lezen, dit verhaal hoort officieel bij de twee eerdere geschreven blogs die de legende van Schoonoord vertellen. Twee rovers die de namen Ellert & Brammed over de jaren hebben gekregen door het gebied waar ze heersten, terroriseerde het gebied en stalen en vermoorden alles wat op kwam.
Op een uitzondering na. Het verhaal gaat dat ze op een dag op het veld en heide een mooie jonge dame tegenkwamen en besloten haar mee te nemen naar huis verblijf. Dit werd uiteindelijk hun ondergang.
Deze dame met de naam Marieke werd door de rovers als hun persoonlijke slaaf gehouden en kreeg huishoudelijke taken. Om er voor te zorgen dat Marieke niet ontsnapte zorgden de mannen ervoor dat er altijd een achterbleef om haar te bewaken terwijl de andere zorgde voor goederen en eten. Dit ging een aantal jaren door, tot Marieke de kans zag om te ontsnappen aan haar ontvoerders.
Het verhaal gaat dat op een dag, toen de zoon weer op pad trok, de vader Marieke de opdracht gaf hem te scheren. Waarschijnlijk was hij er van overtuigd dat na al die jaren deze meid geen gevaar meer was voor hen, omdat ze (zo zou hij misschien gedacht hebben) haar lot zo hebben geaccepteerd.
Marieke dacht er duidelijk anders over en gebruikte de mes om hem te scheren om zijn keel door te snijden. Ze vluchte terug naar het dorp waar ze ooit woonde, waar ze verhaal deed over wat er met haar was gebeurd. Ze nam een aantal dorpsbewoners mee na het rovers hol van het duo en daar aangekomen was de laatst levende van het rovers duo in geen wegen en velden te bekennen. Aan de binnenkant van de deur waar Marieke door heen was gevlucht hing een bijl, deze was waarschijnlijk naar haar toe gegooid toen ze de dood bloedende rover achterliet om na circa 7 jaar haar vrijheid tegemoet te rennen.
Omdat niemand weet waar de laatste rover is en ze bang zijn voor wraak acties verplaatsten de mensen uit het dorp zich. Het voorheen bestaande dorp Orvelteveen bestaat daardoor niet meer en bestond tussen kiel en Orvelte oorspronkelijk en onder de grond zijn nog sporen gevonden van dit dorp.
In een andere versie vraagt Marieke of ze naar de kerk mag, ze krijgt wonder boven wonder toestemming. Wel is de voorwaarde dat ze niemand iets verteld en zeker niet waar ellert en brammed hun rovers hol hebben. Aangekomen bij de kerk doet ze dat natuurlijk wel en laat op de terugweg een spoor van erwten achter zodat het dorp een einde kan maken aan de ellende die ze al jaren van het duo hebben.
Marieke is eigenlijk de heldin in het verhaal, in beide versies. Een dappere dame die zichzelf in leven wist te houden en zo ook de omgeving wist te redden. Het koste haar wel een aantal goede jaren van haar leven in misschien toch wel slavernij te noemen. Ik moet ook niet lang nadenken wat ze in die jaren heeft moeten ondergaan.
In 2009 is in Schoonoord het Marieke jaar uitgeroepen. Ter ere van deze dappere dame is er naast het Oranjekanaal een beeld van haar gemaakt. Deze was jammergenoeg ook al weer vernield en weer gerepareerd. Het beeld is gemaakt dor Esther Bruggink en het beeld toont het moment dat Marieke aan de rand van het met draden bespannen veld zit, in de hoop een glimp op te vangen van de twee reuzen.
Heel erg toepasselijk staat er naast het beeld een woon-zorgcomplex met de naam het Ellertveld en zo valt dit verhaal helemaal als een puzzel op zijn plek....of .... Wat was de gezegde nog maar?